In de Schoon Horizonlaan, een typische residentiële wijk in de Brusselse rand, staan huizen, nu eens geïsoleerd, dan weer in groepjes, op smalle en diepe percelen. Het perceel in kwestie is daar geen uitzondering op: 20 m straatbreedte (in het noorden) en 73 m diep, met een bebouwbare zone die beperkt is tot 11 m breed en 15 m diep, 6 m van de weg afgelegen.

Het hele huis is gebouwd met hout afkomstig uit het Zwarte Woud, Duitsland. De binnenstructuur is gemaakt van grove den, de ramen zijn uitgevoerd in Amerikaanse lork en de beplanking in Douglasspar. Het plan van het huis past binnen een perfecte rechthoek met een verhouding van 3 op 4 maar is het resultaat van een complex geometrisch design, gebaseerd op twee op elkaar geplaatste rasters.

Een eerste raster, gebouwd op een vierkante module van 90 cm, volgt de grenzen van het gebouw en leidt, in de gevel, de inplanting van de vierkante zuilen met een zijde van 80 mm. Een tweede raster, dat strikt volgens de vier windrichtingen is georiënteerd, vormt een hoek van 14° graden met het eerste (dat is een rechthoekige driehoek met een verhouding van 1 op 4) en bepaalt het structuurschema van de binnenwanden. Het geheel is bovendien dubbel symmetrisch volgens de middenassen van de rechthoek.

Een strenge modulering stuurt ook de verticale ontwikkeling van de constructie. De hoogte van de verdieping van 270 cm is onderverdeeld in 32 submodules van 8,4375 cm die de doorsnedes, de hoogte en de latten van de gevel ritmeren. De traptreden zijn twee submodules hoog, namelijk 16,875 cm.

De binnenindeling is georganiseerd rond twee ruimten met dubbele hoogte met een trapeziumvormig grondplan en een onderlinge symmetrie: de inkomhal in het noorden en de wintertuin in het zuiden. Elk van deze ruimten beschikt over een trap die naar de vier kamers met hun badkamers en naar de secundaire bufferruimten leidt.