Dit rust- en verzorgingstehuisproject werd bedacht rekening houdende met verschillende bindende voorwaarden: de nauwheid van het beschikbare perceel, de afhelling van het terrein en de bebouwde omliggende context, met name een zeer compacte residentiële wijk met lage gevelhoogtes. Om het terrein zo goed mogelijk te bezetten en tegelijk de groene zones te behouden, evenals exterieure rustzones, en om het natuurlijke licht en bepaalde onbelemmerde perspectieven te benutten, neemt het plan de vorm aan van een vraagteken dat parallel met de straat ligt. Dankzij deze inplanting konden een toegankelijke binnenkoer en insprongen gecreëerd worden ten opzichte van de straatlijn met behoud van de groene zones. De structuur maakt het tevens mogelijk om op de eerste verdieping een loopbrug te voorzien waardoor gedesoriënteerde personen te allen tijde een wandeling kunnen maken zonder in de war te raken. De architectuur beoogt een resolute gezelligheid en menselijkheid dankzij de aflopende daken, de bakstenen en balkons die identiek zijn aan die van de rest van de stad. Het gebouw van 12.194 m² werd voltooid in 2011.