Dit ontwerp biedt enerzijds een antwoord op de functionele eisen van afscherming, zichtbaarheid en toegangscontrole van de parking en anderzijds op de specifieke noden van de publieke ruimte. De drukke bezetting van het Woodrow
Wilsonplein vraagt om een minimalisatie van het volume van de paviljoenen, zowel planmatig als in profiel. Zo blijft de inname van publieke ruimte beperkt en worden de verschillende zichten gevrijwaard. Het profiel van de paviljoenen is gebaseerd op de benodigde vrije hoogte in de trappenhal. Dat resulteert in een strakke en pragmatische vormgeving die tegelijk getuigt van een zekere dynamiek. Daardoor spelen de paviljoenen ook in op de omringende pleinwanden.
De strakke vormgeving sluit aan bij de geometrische vormentaal van het Capitool en de stadsbibliotheek, terwijl de dynamische kromming een knipoog vormt naar het Administratief Centrum. Mede door de sobere materiaalkeuze van zwart staal en glas ontstaat een leesbare vorm. De helling duidt daarbij een verbinding van het ondergrondse met het bovengrondse aan. Deze golvende vorm laat pleingebruikers toe het dak te gebruiken als zitbank, ligstoel, fauteuil of leunmeubel. Om dit aan te moedigen, komt er een uitnodigende houten bekleding. Zo vormen de paviljoenen, die ontstaan uit een functionele eis, een interventie op het openbare terrein die voor alle pleingebruikers een meerwaarde betekent.