Hoewel qua vorm meteen herkenbaar, is de herkomst van een tuinwijk vaak verloren gegaan in de geschiedenis. Veel tuinwijken zijn gebouwd vanaf 1920, om zo een tegenwicht te bieden aan de verpauperde arbeiderswoningen van grote steden. Ze ademen dan ook een typische dorpssfeer uit. Dergelijke plekken in de stad dienen gekoesterd te worden maar als het wooncomfort niet langer van een voldoende hoog niveaus is, dienen er duidelijke keuzes gemaakt te worden. Voor Wijk Stuivenberg in Hoboken werd er gekozen voor een ambitieus project, verspreid over 3 fasen. De bewoners verhuisden naar een andere locatie terwijl de eerste 55 woonunits gesloopt werden. Op dezelfde plaats verrezen 25 eengezinswoningen en 30 appartementen.
Er werd gekozen voor één type van woning. Door een aantal varianten te voorzien zoals het toevoegen van erkers, beschikt elk rijhuis over zijn eigen identiteit. Voor de appartementen werd er gekozen voor kleinschaligheid, met 15 appartementen per gebouw. Zoals het bij een tuinwijk hoort, werden bestaande en nieuwe elementen samengesmeed tot een gevarieerde opvolging van plekken en doorzichten, zodat er verschillende sferen ontstaan maar bovenal het groene karakter domineert. Fase 1 werd in januari 2015 opgeleverd, waarbij de vroegere bewoners opnieuw hun intrek konden nemen in de tuinwijk, deze keer voorzien van het wooncomfort van de toekomst. Op dit moment is men volop bezig met de bouw van fase 2 (41 woningen en 15 appartementen), die in de zomer van 2017 zal worden opgeleverd. Ook hier zijn de oorspronkelijke bewoners tijdelijk verhuisd. Het slotstuk van deze ingrijpende herstructurering vindt plaats in fase 3, met de bouw van 45 eengezinswoningen en 45 appartementen.
Typerend voor dit project is de uniforme beeldtaal die voor alle woonunits wordt gehanteerd. De eenvoudige architectuur is fris, open en heeft veel aandacht voor rijke maar vanzelfsprekende details: zo werd er gewerkt met accenten in architectonisch beton. Voor de woningen zijn dit de deurstijl van de voordeur, een kolom waarin de regenafvoerbuis werd verwerkt maar ook de contouren van sommige ramen. In de appartementen is het architectonisch beton zichtbaar in de terrassen, de tussenbalken maar ook de gaanderijen aan de inkomdeur.
Ook de gebruikte gevelstenen zijn verre van standaard. Zo werd er gekozen voor gevelsteen volgens de Wasserstrich-methode. Hierbij wordt de klei op een ronddraaiende plaat geworpen, waardoor de bakstenen een licht onregelmatige vorm krijgen en een uitgesproken karakter vertonen.