De Ravelijn aan het Liedtspark is één van de zeldzame overblijfselen van Oudenaarde als strategische vestingstad. Andere overblijfselen werden in de loop van de tijd gesloopt en/of geëgaliseerd. De Ravelijn was oorspronkelijk aan alle zijden omgeven door water en vandaag is weinig zichtbaar van deze historische verdedigingsconstructie.
Heel veel bomen waren in slechte staat, takken waren uitgebroken en een aantal bomen zijn dood. Met het nieuwe ontwerp voorstel werd gezocht naar een hedendaagse combinatie tussen de parkachtige structuur en de historische gegevens zonder aan reconstructie van de geschiedenis te doen. De uitgraving van de oorspronkelijke omwalling werdgerelateerd aan het archeologisch onderzoek dat ter plaatse is gebeurd.
De Ravelijn werd functioneel gekoppeld aan het Liedtspark door een aantal structurerende wandel- en fietsassen door het park. Hiermee moet de herstelde Ravelijn beter gekend worden bij de inwoners van de stad Oudenaarde en zorgt het tevens voor betere sociale controle. Eén zachte as verloopt noord-zuid op de scheidingslijn tussen de Ravelijn en het landschapspark Liedts. De andere zachte as verloopt oost-west langs het Terreplein van de Ravelijn.
De vandaag deels gedempte historische Ravelijngrachten worden verder uitgegraven als volwaardige watergrachten, dit versterkt de eigenschap van het Ravelijn als vroegere verdedigingssite en het water als harde grens.
De bestaande toegang via de Gevaertsdreef wordt verplaatst naar de oost-west as, hierdoor ontstaat een verbinding langs de (deels) opengelegde historische watergracht tussen het Gentiel Entheunisplein en de Gevaertsdreef. Om deze nieuwe toegang mogelijk te maken wordt in het verlengde van de buurtparking een nieuwe voetgangers- en fietsersbrug geplaatst.
Aan deze brug, ter hoogte van het talud, wordt een betonnen wand met het oorspronkelijke profiel van de Ravelijn voorzien.
De paden (vandaag kriskras en onverzorgd) op het Ravelijn worden beter gestructureerd en formeler ingevuld met een aantal zit- en verpozingsvoorzieningen (dmv. zitvlonders/terrassen aan het water). Deze herstructurering moet enerzijds de driehoekige vorm van het Ravelijn versterken en anderzijds de erosie en verwering rond de bomen verminderen.
Het huidige brugje, een restant van de 19de eeuwse ingreep, zal vervangen worden door een verbinding dwars doorheen het talud naar de zitvlonder bij het water.
Hoogstwaarschijnlijk was de Ravelijn ten tijde van Vauban niet begroeid met bomen. Echter deze nieuwe layer van bomen die door de jaren heen op deze Ravelijn ontstaan is (19de eeuwse landschapspark) maakt onlosmakelijk deel uit van de geschiedenis deze plek.
De combinatie van de nieuwe kruidachtige onderbegroeiing en het gras vormen één egaal tapijt die de nadrukkelijke vormen van het grondtalud zichtbaar maken. Het ‘Terreplein’ wordt open gewerkt en ingevuld worden als polyvalente evenementen- en ontmoetingsruimte. De omwalling versterkt de natuurlijk vorm van een amfitheater dat zich opent naar de nieuwe groene verbindingsas.