De wijk in de Olijfboomstraat, gebouwd door architect Henri Jacobs in 1905 en vandaag nog bijna volledig intact, vermengd moeiteloos rationaliteit en schoonheid. De dikke dragende gevel- en scheidingsmuren geven de interieurs nagenoeg ‘Romeinse’ proporties. Het volledige binnenplein baadt door de balkons-terrassen die systematisch tussen massieve gemetselde torens geplaatst worden in een bijna ‘piranesiaanse’ sfeer.

Het project wil een puzzel oplossen met de volgende stukken: de woningen aantrekkelijk en economisch maken en tegelijkertijd hun erfgoedkarakter, dat het monumentale met het avant-gardistische weet te combineren, bewaren. Bovendien moet ook de ecologische voetafdruk zo klein mogelijk zijn.
Volgens deze denkpiste worden in het project geen liften voorzien omwille van bouw- en onderhoudskosten. Deze beslissing is doorslaggevend voor de inplanting van de woningen.
De 50 bestaande kleine woningen worden gehergroepeerd in 30 ruimere wooneenheden die voldoen aan de huidige normen en onderverdeeld kunnen worden in 9 verschillende types.
De 20 units op de 3e en 4e verdieping worden samengetrokken om 10 duplexen te vormen. De 20 andere appartementen beslaan slechts één enkel niveau op de andere verdiepingen (+0, +1, +2). Tenslotte worden op het gelijkvloers twee woningen voor mindervaliden voorzien in de twee gebouwen.
Op hetzelfde niveau worden de units langs weerszijden van de centrale doorgang niet langer gebruikt als woning, maar omgevormd tot gemeenschappelijke ruimten die ook een onthaalfunctie voor de volledige site zullen opnemen. Er zijn twee inkomhallen, brievenbussen, twee fietsenstallingen, een ruimte voor kinderwagens en een lokaal voor vuilnisbakken in ondergebracht. De verschillende ingangen voor deze lokalen zijn geconcentreerd in 2 nieuwe inkomportieken gemaakt in de holte van de 2 puntgevels van de centrale doorgang.
Alle bewoners moeten dan ook langs deze passage. Er wordt een halfopenbaar plein aangelegd om het samenhorigheidsgevoel van een stedelijke gemeenschap te benadrukken.