Het Zuidstation is in de herinnering van Antwerpen altijd een goederenstation geweest, een plek van handelen en verhandelen. Deze energie van zaken doen is nog steeds voelbaar in het oude bouwwerk. De lokettenzaal vormde de energiekern van een heel gebied dat over perrons en spoorlijnen veel verder reikte dan dit gebouw, een gebied dat vanaf de kaaikant diep geworteld zat in het industriële binnenland en uitlopers van spoorlijnen had tot in de kleinste uithoeken van de provincie, een netwerk van vertakkingen waarvan dit de energiekern was.
In deze context biedt Bank J. Van Breda & Co het gebouw, na jaren van leegstand en verwaarlozing, een nieuwe levenskans. De bank is als financiële instelling een stimulator van jonge, kleine kmo’s en heeft in haar marketingstrategie goed begrepen dat investeren, meegroeien en bouwen aan “longterm relationships” een extra dimensie biedt aan de ontwikkeling van het bankwezen in de huidige context van een economie, gericht op expansie en ontwikkeling. Met een vertrouwen gebaseerd op een duurzaam verleden, is vandaag investeren voor de gezamenlijke toekomst van morgen, hun handelsmerk geworden.
CONIX RDBM Architects volgt dezelfde marktstrategie. Ook wij zijn dagelijks bezig met het investeren van duurzame energie in bouwwerken die staan voor toekomst van bewoners en bedrijven, gebaseerd op hun verleden en hun ontwikkeling in de huidige maatschappelijke context. In een project als Bank J. Van Breda & C° is het marketingritueel dus een drijfveer om tot een bouwconcept te kunnen evolueren.
Het hart van het gebouw, de lokettenzaal herneemt zijn functie van epicentrum van vitaliteit. De “energy-box” van ontvangstruimtes waar het marketingritueel van zakelijk onderhandelen zich afspeelt, neemt met zijn markante vorm een deel van de oude ruimte in, weliswaar zonder ze fysiek te raken, net zoals het nieuwe moderne blok dat slechts door middel van passerellen het bestaande gebouw aanraakt. Zo ontstaat er een respectvol en spannend evenwicht tussen het oude omhulsel en de nieuwe kern, het oude station en de nieuwe vleugel. De nieuwbouw blijft echter te allen tijde ondergeschikt aan het historisch waardevolle goederenstation, zowel qua volumetrie als materiaalgebruik. Door het verlagen van de bestaande achtergevel ontstaat er een interactie tussen nieuwbouw en goederenstation. Bovendien wordt zo de corporate identity van het bedrijf bevorderd, hoewel het om twee gebouwen gaat.
Het nieuwe bouwvolume gaat uit van een quasi zelfde kroonlijsthoogte en de duidelijke horizontale onderverdelingen van de bouwlagen wordt hier ook toegepast. Per bouwlaag wordt een hedendaags spel van gesloten en diepliggende open vlakken ontwikkeld. De gesloten gevelbekleding bestaat uit zink, donker gepatineerd. Dit materiaal roept een eigentijdse interpretatie op van het gegeven “station” en vormt een link met het industriële karakter.
Deze bijzondere synergie tussen oud en nieuw is de frontstage, de lokettenzaal vormt opnieuw de plaats van het gebeuren. De gerestaureerde, oude loketwand vormt hierbij een gordijn, dat de backstage van kantoren en het auditorium verbergt. Hier kan men klanten discreet ontvangen. Het auditorium is in dit proces de analyseplek, waar plannen en ideeën worden omgezet in concreet toepasbare strategieën. De energie van dit hele proces werd weergegeven in het ontwerp door, met de lokettenzaal als startpunt, de verschillende lagen van het oude en het nieuwe bouwwerk in elkaar te laten overvloeien door middel van identificeerbare kleuren, die door elke laag en tot bij elk kantoor of bureau, elke persoon en elke schakel doorgetrokken worden. Dit systeem vormt een wijdvertakt netwerk, dat diep geworteld is en tot in de kleinste uithoeken van het gebouw reikt.
