Zakencentrum met kantoren, auditorium & restaurant.
KatoenNatie, een logistiek bedrijf, wilde op Linkeroever een bedrijvencentrum bouwen voor verschillende havenbedrijven. De opdrachtgever stelde zich een meer traditioneel bedrijventerrein voor met twintig afzonderlijke gebouwen, waar elk bedrijf naar eigen inzicht zijn gang kon gaan. POLO stelde een resoluut andere aanpak voor.
Vesting
Het Antwerpse havengebied aan de Linkeroever is een uitgestrekt, kaal polderlandschap. We zien de majestueuze Schelde, de massieve dokken, de weidse ontgonnen zandvlaktes. Hoe kan architectuur zich handhaven temidden van de brute structuren van haven en industrie? Hoe creëer je een gastvrije of intieme ruimte temidden van zulke ongrijpbare elementen? Hoe kun je überhaupt ontwerpen zonder de strenge voorwaarden van een stedelijke context?
Waarom de verschillende gebouwen niet clusteren tot een conglomeraat? Deze aanpak biedt verschillende voordelen. Het eist minder kostbare ruimte op en ontlast het landschap. Het plan maakt het ook mogelijk dat de afzonderlijke bedrijven faciliteiten delen, zoals een restaurant, een ontvangstruimte, een fitnesscentrum of een tuin, wat een aanzienlijke kostenbesparing oplevert. Deze elementen geven het project een sterke identiteit in het overigens zeer functionele havengebied.
Een muur van schanskorven gevuld met natuursteen omsluit het geheel en onttrekt de parkeerplaats aan het zicht. Het dak ervan vormt de binnenplaats van het fort. Rond de binnenplaats staan gebouwen van vier tot acht verdiepingen hoog, met gevels van roodbruine baksteen.
Het conglomeraat was bedoeld als een vesting die boven het land uitstak. In hun enthousiasme besloot de opdrachtgever het concept van de 'Burcht Singelberg' verder uit te werken. De opdrachtgever en de architecten werkten nauw samen aan de ontwikkeling van een fantasierijke en aansprekende (hoewel enigszins abstracte) beeldtaal voor de burcht, compleet met torens, een schatkamer, een kapel en versterkte muren.
Integratie met kunst en landschapsontwerp
De basis bestaat uit een parkeergarage van twee verdiepingen. De gebouwen worden bovenop de parkeerlagen geplaatst en torenen boven het landschap uit.
Het nieuwe, verhoogde maaiveld krijgt een foyer, cafetaria, winkel, kinderopvang en kapel. Andere gemeenschappelijke voorzieningen, zoals een restaurant, auditorium en fitnesscentrum, vullen de bovenste verdieping. Daartussen liggen de kantoren, die de huurders naar eigen inzicht kunnen indelen. Ramen van vloer tot plafond nodigen de bewoners uit om vanuit het fort naar het havenlandschap en de brede Schelde te kijken. Burcht Singelberg is niet alleen bijzonder door zijn structuur, maar ook door de integratie van architectuur met kunst en landschapsontwerp.
Op de binnenplaats staan kunstwerken van Wim Delvoye, Pablo Atchugarry en Michaël Aerts en een confettikanon van Joep van Lieshout. Een gedicht van Ramsey Nasr is afgedrukt op de ruiten van het restaurantraam. Het project wordt bekroond door een ommuurde 'Vlaamse tuin', ontworpen door landschapsarchitect Dirk Vandekerkhove, met een zonnewijzer van Hubert Minnebo. Het is een 'tuin der lusten', een gastvrij en intiem Arcadië in een ruige omgeving.
