Het project heeft betrekking op de bouw van twee nieuwe paviljoenen van het type “lang verblijf”. Deze paviljoenen zijn bestemd voor de huisvesting van 60 residenten elk en omvatten tegelijkertijd de leefruimten, ruimten voor activiteiten en kamers. Qua organisatie zijn beide gebouwen identiek en ze zijn allebei over drie niveaus verdeeld:
- De benedenverdieping bevat de administratieve lokalen, de verzorgingslokalen, de leefruimten (onderverdeeld per eenheid van 15 bedden) en het gemeenschappelijke restaurant. Ze omvat ook een volledig afzonderlijke vleugel voor de leef- en slaapruimten van een vijftiental residenten (het gaat hier om een “beschermde eenheid”). De totale oppervlakte van de benedenverdieping bedraagt +/- 1.900 m².
- De verdieping bevat in een kruisvormig plan de drie andere vleugels met de kamers van de drie andere eenheden. De meeste kamers zijn individueel met eigen badkamer. De totale oppervlakte van de verdieping bedraagt +/- 1.200 m².
- De half-ingegraven kelderverdieping herbergt nog enkele ruimten voor activiteiten en de logistieke infrastructuur voor het personeel. De totale oppervlakte van de kelderverdieping bedraagt +/- 1.750 m². Een paviljoen heeft dus een totale oppervlakte van +/- 4.850 m².
De uitermate groene site van le Beau Vallon, vlakbij Namen, wordt gekenmerkt door een verspreide inplanting van vrij indrukwekkende paviljoenen die respectievelijk alle infrastructuur herbergen om gehandicapten te helpen. Elk van deze paviljoenen staat vrij ver van de andere voor een openheid naar de omliggende natuur toe en voor het uitzicht en de vrije ruimte die nodig zijn voor een rustig levenskader voor personen met een handicap. Om deze typologie te respecteren, zijn de twee nieuwe paviljoenen op dezelfde manier ingeplant, onder aan de eigendom, aan de bosrand. Alle leefruimten van de residenten bevinden zich op de benedenverdieping om volop van het licht en het uitzicht te kunnen genieten. Gelijkvloerse terrassen verlengen deze leefruimten royaal naar buiten toe. Voor de meeste residenten bevinden de slaapkamers zich op de verdieping. Deze schikking laat toe meer te leven zoals in “een klassieke woning” waarin men samen woont, in kleine groepjes, op de benedenverdieping en boven in zijn eigen kamer slaapt.
Ondanks het grote grondplan van de paviljoenen, probeert de algemene volumetrie te spelen met afzonderlijke en gevarieerde volumes om helemaal te breken met het beeld van een ziekenhuis of een psychiatrische instelling van vroeger. Opnieuw wordt het idee van een “huis” benadrukt door een dak met eenvoudige en korte hellingen dat terugwijkt ten opzichte van de dakterrassen. De bakstenen gevels spelen ook met een dubbele tint bruin/donkerrood om de volumes te markeren en de perspectieven te wijzigen. Beide paviljoenen moeten in mei 2014 worden opgeleverd.
