De architectuur van een rust- en verzorgingstehuis kan bijdragen aan het creëren van een gezellige en comfortabele therapeutische omgeving. In het ontwerp moeten dan wel gemeenschappelijke leefruimtes voorzien worden, waar de bewoners op hun eigen ritme en volgens hun capaciteiten kunnen deelnemen aan de animatie en eventueel aan huishoudelijke taken, zoals eten maken. Volgens deze filosofie worden de kamers voor de bewoners van dit rusthuis met druppelvormig grondplan ingeplant aan de buitenzijde en bevindt zich centraal een patio met veel licht. Tussen de kamers en de patio lopen circulatiezones met variabele breedte waarop talrijke gezellige zones aansluiten (zithoeken, eetzalen, de kitchenette, de centrale foyer, enz.). Al deze circulatiezones zijn voorzien van openingen naar buiten, in tegenstelling tot de klassieke gangen zonder daglicht in de meeste rusthuizen. Een centraal gedeelte dat opgevat is als ‘verzamelplek’ vormt de ‘hub’ voor de organisatie en de uitvoering van de collectieve zorgen.

De leefzone is opgevat als een grote landschapsruimte rond de patio en de terrassen en vervult de rol van ‘living’. Openheid, gezelligheid en natuurlijk licht zijn er alomtegenwoordig. Zowel de kamers als de eetruimte en de keuken zijn dichtbij. Het keukeneiland staat in contact met de leefruimtes en met een kleinere eetzaal, wat kookactiviteiten in kleinere groepen mogelijk maakt.

Op het gelijkvloers zijn de gemeenschappelijke functies zoals het restaurant, de buitenterrassen, het kapsalon en het ergotherapielokaal ondergebracht. Deze functies zijn toegankelijk voor zowel de bewoners als buurtbewoners en de mensen die naar het dagcentrum komen. Op die manier wordt een echte interactie gecreëerd tussen het rusthuis en de buurt. Het dagcentrum bevindt zich op de kelderverdieping die aan de achterzijde uitkomt op het park.